آیا انتقام در زیارت عاشورا موضوعیت ندارد؟
من هر سال از زیارت عاشورا فقط آن بخشی‌هایی را که متضمّن دعاست می‌خوانم که خدایا حیات ما حیات محمد باشد، ممات ما ممات محمد باشد، سرشار از آن پاکی‌ها، نجابت‌ها، طهارت‌ها، شجاعت‌ها، استقامت‌ها، قرب به خدا، اینجور دعا فوق‌العاده نیکو و دلنشین است. اما اینکه در کنارش انسان دعا کند که خدایا به من توفیق بده تا در رکاب یک فرمانده‌ی جنگی انتقام امام حسین را بگیرم، از کی بگیریم؟ کیانند کشنده‌های او؟ کجایند؟ یک وقتی شاید این‌ها معنا داشت؛ شاید آن کشندگان هنوز در اطراف بودند؛ هنوز خودشان خانواده‌شان وارثانشان، چه می‌دانم؟ بالأخره یک معنایی داشت. ولی امروز بطور کامل این موضوعیتش را از دست داده و دیگر معنا ندارد. آخرش این می‌شود که یا برویم جنازه‌ی خلفا را بعد از صدها قرن از زمین در بیاوریم و دار بزنیم و چنین اندیشه‌های عوامانه‌ای و یا اینکه دشمنان خیالی بتراشیم و به خیال خودمان انتقام امام‌حسین را از آن‌ها بگیریم.
سروش، زیارت عاشورا، دقیقه ۰۱، برداشت آزاد
بر رافضی چگونه ز بنی قحافه لافم
شمر امروز را بشناس
مخالفت با ماشینیسم
سروش، زیارت عاشورا، دقیقه ۰۱، برداشت آزاد
بر رافضی چگونه ز بنی قحافه لافم
شمر امروز را بشناس
مخالفت با ماشینیسم
+نوشته شده در چهارشنبه ۶ اردیبهشت ۱۳۹۱ ساعت ۱۲:۲۷ ب.ظ توسط اشرفی