استغفار، توبه کردن است. ما که سجده رفتیم و به خاک افتادیم گناه که نکردیم؛ چرا بعد از سربرداشتن استغفار میکنیم؟ خدا امام را غریق رحمت کند و کسانی که اسرارالصلوة نوشتند را با حقیقت نماز محشور کند؛ فرمودند: بندۀ خاکسار وقتی به خاک میافتد جایش همان است که خاکسار باشد دیگر نباید سر از خاک بردارد. وقتی سر از خاک برداشت، استغفار میکند از اینکه سر برداشته است، دوباره به خاک میافتد. لذا بعد از سجدۀ دوّم دیگر سخن از استغفار نیست. این سجدۀ دوّم برای ترمیم سجدۀ اوّل است. بنابراین مجموع این دو سجده یک رکن است.
آیت الله جوادی آملی، شرح مناجات شعبانیه، جلسه اول، دقیقه ۳۳، برداشت آزاد [
اینجا]
گناه حضرت داوود (ع)
+نوشته شده در پنجشنبه ۲۱ فروردین ۱۳۹۹ ساعت ۶:۵۸ ب.ظ توسط اشرفی
أللَّهُمَّ اقسِم لَنَا مَن خَشیتِكَ مَا یحُولُ بَینَنَا وَ بَینَ مَعصِیتِك
یكی از ليالی كه در ايام سال احيای آن مستحب است، همين شب نيمۀ شعبان است. قبل از اینكه وجود مبارك حضرت حجّت (سلام الله علیه) به دنیا بیاید وجود مبارك پیغمبر این دعا را میخواند. چقدر اینها میخواهند انسان با كرامت زندگی كند! عرض كرد:
خدایا آن خشیت را به ما بده كه حجاب و مانع باشد تا نگذارد ما بیراهه برویم. [اینجا]
آیا قرآن خشیت نامه است؟
+نوشته شده در چهارشنبه ۲۰ فروردین ۱۳۹۹ ساعت ۷:۷ ب.ظ توسط اشرفی
انسان هر چه دارد از خداست الا فقر و ناداری! تنها چیزی که انسان از خودش دارد نداشتن است. این جمله از دعای کمیل که حضرت به ما آموخت تا بگوییم اِغْفِرْ لِمَنْ لا يَمْلِكُ إلاّ الدُّعاءَ نه یعنی انسان فقط دعا را دارد. دعا یعنی اظهار نداری؛ یعنی من هیچ ندارم مگر نداری؛ هیچ ندارم مگر بیچارگی؛ کار مستثنی این است که مستثنی منه را بشکند اما در اینجا تأکید مستثنی منه است.
آیت الله جوادی آملی، شرح مناجات شعبانیه، جلسه اول، دقیقه ۱۶، برداشت آزاد [
اینجا]
+نوشته شده در سه شنبه ۱۹ فروردین ۱۳۹۹ ساعت ۹:۱ ب.ظ توسط اشرفی
مَا الْمُبْتَلَى الَّذِي قَدِ اشْتَدَّ بِهِ الْبَلَاءُ بِأَحْوَجَ إِلَى الدُّعَاءِ مِنَ الْمُعَافَى الَّذِي لَا يَأْمَنُ الْبَلَاءَ
علی (ع) فرمود:
غیرگرفتار هم مانند گرفتار احتیاج به دعا دارد.
گرفتار باید برای برون رفت دعا کند. دیگری باید دعا کند تا گرفتار نشود.
آیت الله جوادی آملی، شرح مناجات شعبانیه، جلسه اول، دقیقه ۱۲، برداشت آزاد [
اینجا]
+نوشته شده در سه شنبه ۱۹ فروردین ۱۳۹۹ ساعت ۶:۳۵ ب.ظ توسط اشرفی
قَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ
دعا با سؤال و ذکر فرق دارد. دعا یعنی خواندن، سؤال یعنی خواستن، ذکر یعنی به یاد بودن؛ یک وقت انسان خدا را میخواند یک وقتی از خدا چیزی میخواهد یک وقت به یاد اوست. در هر دعایی ذکر هست ولی در هر ذکری دعا نیست. خداوند در این آیه، هم با تحبیب و هم با تهدید ما را به دعا دعوت کرده است. فرمود اگر خدا را نخواندید و از او چیزی نخواستید مستکبرید!
آیت الله جوادی آملی، شرح مناجات شعبانیه، جلسه اول، دقیقه ۷، برداشت آزاد [
اینجا]
با مدّعی مگویید اسرار عشق و مستیمعبد مرد کریم اکرمته
+نوشته شده در سه شنبه ۱۹ فروردین ۱۳۹۹ ساعت ۳:۲۸ ب.ظ توسط اشرفی
نامگذاری این مناجات شریف به مناجات، بر اساس آن است که عنوان مناجات و همچنین نام نجوا و مناجات در این نیایش به صورت صریح ظهور کرده است. نامهایی که برای ادعیه گذاشتهاند، نظیر نامهای سورههای قرآنی علل فرلوان دارند. همانطوری که سورههای قرآن به مناسبتهای مختلف نامهای گوناگون دارد... [
اینجا]
عام الحزنگرچه هزار است اسم هست مسما یکی
+نوشته شده در سه شنبه ۱۹ فروردین ۱۳۹۹ ساعت ۵:۲۹ ق.ظ توسط اشرفی
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
ألْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدَانَا لِهَٰذَا وَ مَا كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْلَا أَنْ هَدَانَا اللَّهُ
وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی جَمِيعِ الْأَنْبِيَاءِ وَ الْمُرْسَلِين
سِيَّمَا خَاتَمِهِم وَ أَفَضَلِهِم مُحَمَّدٍ صَلَّی اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّم
وَ أَهْلِ بَيْتِهِ الأطْيَبِينَ الأَنْجَبين سِيَّمَا بَقِيَّةَ اللَّهِ فِي الْأرَضِنْ
بِهِمْ نَتَوَلَّی وَ مِنْ أَعْدَائِهِم نَتَبَرَّأ إِلَی اللَّهِ
موضوع سخن، تفسیر مناجات شعبانیه است که از برجستهترین نیایشهای اهلبیت (علیهم السلام) به شمار میرود. گرچه هر امامی به زبان مخصوص خود دعایی دارد، ولی بعضی از دعاها بین همۀ معصومین مشترک است. مناجات شعبانیه از آن نیایشهای مشترک بین معصومین است که همۀ اهلبیت با این مناجات با ذات اقدس اله نجوا داشتند. شیعیان هم که سالکان کوی ولای آنها هستند دعوت شدهاند که همتای آنها در این راه حرکت کنند با این تفاوت که آنها امامند و شیعیان مأموم.
آیت الله جوادی آملی، شرح مناجات شعبانیه، جلسه اول، دقیقه ۱، برداشت آزاد [
اینجا]
+نوشته شده در سه شنبه ۱۹ فروردین ۱۳۹۹ ساعت ۴:۱۱ ق.ظ توسط اشرفی
پیامبر در این خطبه فرمود: «إِنَّ أَنْفُسَکُمْ مَرْهُونَةٌ بِذنوبکم فَفُکُّوهَا بِاسْتِغْفَارِکُمْ؛ اگر کسی در دنیا بدهکار باشد باید گرو بدهد، حالا یا خانه را گرو میدهد یا زمین را گرو میدهد یا فرش را گرو میدهد، کالایی را رهن میگذارد. حضرت فرمود شما که گناه کردید، بدهکار خدا هستید. رهن در برابر خدا چیست؟ فرمود: خود آدم را گرو میگیرند. اینکه میبینید بعضیها میگویند ما نمیتوانیم چشممان را از نامحرم کنترل کنیم؛ نمیتوانیم زبانمان را کنترل کنیم؛ هر چه میخواهیم بلند شویم و نماز شب بخوانیم، نمیتوانیم. راست میگویند؛ برای اینکه در بند هستند. البته این تفسیرِ همان آیه است که فرمود: کُلُّ امْرِئٍ بِما کَسَبَ رَهینٌ؛ این «رهین» فعیل به معنی مفعول است. [
اینجا]
+نوشته شده در دوشنبه ۲۹ آبان ۱۳۹۱ ساعت ۱۰:۴۱ ب.ظ توسط اشرفی