دینداری عامیانه
نوع اول از سطوح دینداری، دین‌ورزی عامیانه است که عمدتاً تقلید از پدر و مادر یا جامعه است. بدون این‌که چندان اندیشه‌ا‌ی شده باشد، از دین ثواب می‌فهمند و به همین دلیل برای آن‌ها حجم عمل بیش از هر چیز دیگری مهم است. یعنی زیاد مکه می‌روند، زیاد زیارت می‌روند، زیاد نماز می‌خوانند و زیاد روزه می‌گیرند. تازه در همین اعمال هم آن‌هایی که راحت‌تر است انتخاب می‌کنند. ممکن است زیاد انفاق نکنند چون به هر حال از خود کندن و به دیگران دادن است. گفت: مال است نه جان است که آسان بتوان داد.
سروش، دین شناسی مولوی، جلسه پنجم، دقیقه ۱۸، برداشت آزاد
سروش، دین شناسی مولوی، جلسه پنجم، دقیقه ۱۸، برداشت آزاد
+نوشته شده در سه شنبه ۹ تیر ۱۳۹۴ ساعت ۷:۴۲ ب.ظ توسط اشرفی