دینداری عارفانه
نوع سوم از سطوح دینداری، دین ورزیِ تجربت اندیش و عارفانه است. دین ورزی‌ای که مبتنی بر تجربه‌های متعالی، درونی و دینی است و شخص از طریق ادراکات و اشراقات ابرآگاهانه به خدا و عوالم بالا راه می‌برد و برای خود به تعبیر مولوی صاحب معراج و بلکه معراج‌هایی می‌شود. همان دعوتی که مولوی از پیروان پیامبر می‌کند و می‌گوید: وقتی پیامبر به معراج رفت معنایش این نبود که فقط او رفت بلکه دعوتی بود به همه‌ی پیروان پیامبر که این راه برای همگان باز است.
ملولان همه رفتند در خانه ببندید/بر آن قوم ملولانه همه جمع بخندید
به معراج برآیید چو از آل رسولید/ رخ ماه ببوسید چو بر بام بلندید
می‌گفت: پیامبر این‌ها را به عنوان یک امتیاز برای خودش بیان نکرده بلکه تجربه‌ای برای او بوده که به دیگران هم پیشنهاد شده است. یعنی این کار شدنی است و از یک انسان برمی‌آید.
فیض روح‌القدس ار باز مدد فرماید/ دگران هم بکنند آنچه مسیحا می‌کرد
باب مأموریت نبوی بسته است اما باب تجربه‌ی دینی و نبوی باز است.
سروش، دین شناسی مولوی، جلسه پنجم، دقیقه ۲۲، برداشت آزاد
روی ماه خداوند را ببوس
ملولان همه رفتند در خانه ببندید/بر آن قوم ملولانه همه جمع بخندید
به معراج برآیید چو از آل رسولید/ رخ ماه ببوسید چو بر بام بلندید
می‌گفت: پیامبر این‌ها را به عنوان یک امتیاز برای خودش بیان نکرده بلکه تجربه‌ای برای او بوده که به دیگران هم پیشنهاد شده است. یعنی این کار شدنی است و از یک انسان برمی‌آید.
فیض روح‌القدس ار باز مدد فرماید/ دگران هم بکنند آنچه مسیحا می‌کرد
باب مأموریت نبوی بسته است اما باب تجربه‌ی دینی و نبوی باز است.
سروش، دین شناسی مولوی، جلسه پنجم، دقیقه ۲۲، برداشت آزاد
روی ماه خداوند را ببوس
+نوشته شده در چهارشنبه ۱۰ تیر ۱۳۹۴ ساعت ۲:۳۰ ق.ظ توسط اشرفی