امام به میدان رفت
جمعیت بسیاری را هلاک کرد و رجز خواند:
الْقَتْلُ أَوْلَى مِنْ رُكُوبِ الْعَارِ / وَ الْعَارُ أَوْلَى مِنْ دُخُولِ النَّارِ
کشته شدن بهتر از زندگی ننگین است و شکست ظاهری بهتر از آتش دوزخ است.
راوی می‌گوید: به خدا قسم هرگز مرد مغلوب و گرفتاری را ندیدم که فرزندان و خاندان و یارانش، کشته شده باشند و دلاورتر از حسین(ع) باشد.
او با شمشیر بر دشمنان حمله شدید می‌کرد، و آنها از چپ و راست فرار می‌کردند، مانند روبهانی که از شیر می‌گریزند.
حضرت به آنها که تعداد ۳۰/۰۰۰ نفر بودند حمله می‌کرد؛ آنها مثل ملخ پراکنده می‌شدند. آنگاه به مرکز خود بازمی‌گشت و می‌فرمود: لا حول و لا قوّة الّا باللَّه! [اینجا]
الْقَتْلُ أَوْلَى مِنْ رُكُوبِ الْعَارِ / وَ الْعَارُ أَوْلَى مِنْ دُخُولِ النَّارِ
کشته شدن بهتر از زندگی ننگین است و شکست ظاهری بهتر از آتش دوزخ است.
راوی می‌گوید: به خدا قسم هرگز مرد مغلوب و گرفتاری را ندیدم که فرزندان و خاندان و یارانش، کشته شده باشند و دلاورتر از حسین(ع) باشد.
او با شمشیر بر دشمنان حمله شدید می‌کرد، و آنها از چپ و راست فرار می‌کردند، مانند روبهانی که از شیر می‌گریزند.
حضرت به آنها که تعداد ۳۰/۰۰۰ نفر بودند حمله می‌کرد؛ آنها مثل ملخ پراکنده می‌شدند. آنگاه به مرکز خود بازمی‌گشت و می‌فرمود: لا حول و لا قوّة الّا باللَّه! [اینجا]
+نوشته شده در یکشنبه ۱۶ دی ۱۳۹۷ ساعت ۶:۵۵ ق.ظ توسط اشرفی