فوت و وفات
مرگ فوت نیست، وفات است. تفسير و برداشت ناروا از بعضی مسائل دينی، عامل گريز از دين است؛ مثلاً عدّه‌ای با مخدّر دانستن مرگ و ياد مرگ می‌گويند: ياد مرگ و زيارت قبور اموات، انسان را از كار و زندگی بازمی‌دارد؛ در حالی كه اين‌گونه دستورهای دينی از بهترين راه‌های فعّال كردن انسان است؛ چون مرگ به معنای نابود شدن نيست؛ بلكه مرگ، هجرت و انتقال از عالمی محدود به جهان وسيع‌تر است. از اين رو، در تعابير دينی از مرگ به توفّی و وفات ياد شده است؛ نه فوت! فوت يعنی از دست رفتن، ولی توفّی به معنای دريافت كامل است. انسانی كه اين‌چنين بينديشد، به كوشش صحيح وادار می‌شود؛ زيرا پس از مرگ، نخستين سؤال از انسان اين است كه عمر خود را در چه مسيری صرف كرده‌ای؟
آیت الله جوادی آملی، دین شناسی، صفحه ۵۷، برداشت آزاد
آیت الله جوادی آملی، دین شناسی، صفحه ۵۷، برداشت آزاد
+نوشته شده در شنبه ۱۶ فروردین ۱۳۹۹ ساعت ۵:۳ ق.ظ توسط اشرفی