انسان بخشی از عظمت خداوند است
ترجیح اقبال لاهوری بر این است که آدمی خودیتی دارد استقلالی دارد اختیاری دارد و در زیر سایه خداوند بی نهایتی قرار دارد که بخشی از عظمت خداوند را می‌گیرد و از آن خود می‌کند و لذا خدای روی زمین می‌شود به جای اینکه به صفر برسد، نفی بشود، زائل و فانی بشود، ارتفاع پیدا می‌کند و به درجه خدایی می‌رسد. آدمی در سایه تجلی خداوند نه تنها محو نمی‌شود بلکه روشن می‌شود خودش هم خورشید صفت می‌شود این نور را می‌گیرد و از سوی دیگر می‌تاباند و بنابراین سهمی و نصیبی و مدخلیتی در روشنگری دارد.
سروش، اقبال لاهوری و مهدویت، دقیقه ۱۶:۵۰، برداشت آزاد
جبر و اختیار اقبال لاهوری
انّ الهدایا بمقدار مهدیها
انتقاد به شعر وفدت علی الکریم
بیان اسرار الهی باعث عجب می‌شود
سروش، اقبال لاهوری و مهدویت، دقیقه ۱۶:۵۰، برداشت آزاد
جبر و اختیار اقبال لاهوری
انّ الهدایا بمقدار مهدیها
انتقاد به شعر وفدت علی الکریم
بیان اسرار الهی باعث عجب می‌شود
+نوشته شده در دوشنبه ۶ اردیبهشت ۱۴۰۰ ساعت ۴:۳۵ ب.ظ توسط اشرفی