نان جو در پیش من حلوا شود
شخصی نان جویی را با اشتها می‌خورد. پرسیدند: چگونه می‌خوری؟ گفت: صبر می‌کنم تا گرسنگی دوبرابر شود، آنگاه در ذائقه‌ام مانند حلوا شیرین می‌آید.
آن یکی می‌خورد نانِ فَخفَره/ گفت سائل چون بدین اَستت شَرَه ؟
گفت جوع از صبر چون دو تا شود/ نان جو در پیش من حلوا شود [مولوی]
ای سیر تو را نان جوین خوش ننماید
چو قانع شدی سیم و سنگت یکی است
آن یکی می‌خورد نانِ فَخفَره/ گفت سائل چون بدین اَستت شَرَه ؟
گفت جوع از صبر چون دو تا شود/ نان جو در پیش من حلوا شود [مولوی]
ای سیر تو را نان جوین خوش ننماید
چو قانع شدی سیم و سنگت یکی است
+نوشته شده در سه شنبه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۰ ساعت ۶:۲۱ ب.ظ توسط اشرفی