اثر تنهایی تحمیلی
انسانی که تنها نیست و با دیگران رابطه دارد، این رابطه باعث تقوای او می‌شود. باعث می‌شود خودش را حفظ کند، حيثيتش را حفظ كند، وجهه‌اش را حفظ كند، توقع ديگران را حفظ كند و تعصب بورزد، هنگامی که بخواهند این انسان را از همۀ این نیروها خالی کنند تا به سادگی رام شود، یکی از عوامل مورد استفاده این است که او را به تنهایی مطلق برسانند. انسان در تنهایی همۀ رابطه‌هایش قطع می‌شود. حتی وقتی می‌خواهد زن و بچه‌اش یا پدر و مادرش را تصور کند، به ذهنش نمی‌آیند. این یک تجربه روانشناسی سیاسی است که در این تنهایی، هر کاری برایش ممکن می‌شود و هیچ چیز بد نیست.
دکترعلی شریعتی، خودسازی انقلابی، صفحه ۲۷۲، برداشت آزاد [اینجا]
دکترعلی شریعتی، خودسازی انقلابی، صفحه ۲۷۲، برداشت آزاد [اینجا]
+نوشته شده در چهارشنبه ۵ خرداد ۱۴۰۰ ساعت ۱۲:۳۶ ق.ظ توسط اشرفی