نکات

اولئک یدعون... والله یدعو

طبق قواعد اعلال، حرکتِ واوِ مضمومِ ماقبل مضموم، حذف می‌شود.
ماضی: دَعَوَ > دَعا
مضارع: یدعُوُ > یدعُو
۱- یَدعُوُ > یَدعُو
۲- یَدعُوانِ
۳- یَدعُوُونَ > یدعُونَ
۴- تَدعُوُ > تَدعُو
۵- تَدعُوان
۶- یَدعُونَ > یَدعُونَ
۷- تَدعُوُ > تَدعُو
۸- تَدعُوانِ
۹- تَدعُوُونَ > تَدعُونَ
۱۰- تَدعُوینَ > تَدعین
۱۱- تَدعُوانِ
۱۲- تَدعُونَ > تَدعُونَ
۱۳- اَدعُوُ > اَدعُو
۱۴- نَدعُوُ > نَدعُو
در صیغه‌های ۱، ۴، ۷، ۱۳ و ۱۴ حرکت حرف علّه تبدیل به ساکن شد.
در صیغه‌های ۳، ۹ و ۱۰ حرف علّه حذف شد.
در صیغه‌های ۳، ۶، ۹ و ۱۲ مضارع ناقص واوی یکی است.
أُولَئِكَ يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ ۖ  وَاللَّهُ يَدْعُو إِلَى الْجَنَّةِ
أُولَئِكَ يَدْعُونَ: یدعُوُونَ بود که حرف عله حذف شد.
وَاللَّهُ يَدْعُو: یدعُوُ بود که حرف عله تبدیل به ساکن شد. [اینجا]
+نوشته شده در جمعه ۱۹ آذر ۱۴۰۰ ساعت ۳:۲۳ ب.ظ توسط اشرفی