نکات

مهاجرت سعدی از شیراز به بغداد

اتابکان فارس یعنی همان پادشاهان، حاکمان و امیرانی که سعدی در ظل آنها می‌زیست، حتی زیورهای زنان خود را جمع کردند همراه با باج و خراج بسیار به مغولان پرداختند تا شیراز و خطه فارس را آسوده بگذارند و به این ترتیب بود که سعدی تا حدود زیادی در امان ماند. با همه این احوال سعدی همین که دید فضا چندان مساعد نیست و احتمال حمله می‌رود فارس را ترک گفت. می‌گوید:
برون جستم از تنگ ترکان چو دیدم
جهان در هم افتاده چون موی زنگی
بعد از سالها که برمی‌گردد، می‌گوید:
چو باز آمدم کشور آسوده دیدم...
پلنگان رها کرده خوی پلنگی
سروش، شرح بوستان سعدی، جلسه اول، دقیقه ۱۱، برداشت آزاد
مهاجرت شیخ محمد عبده
مهاجرت مولوی از بلخ به قونیه
ز آب خُرد ماهی خُرد خیزد
آقای بروجرد و خرم آباد
خاک آن دم باش و از رویش بجه
تمدن و تجدد
علم و فرهنگ غرب
+نوشته شده در چهارشنبه ۱۵ دی ۱۴۰۰ ساعت ۱۲:۳۲ ق.ظ توسط اشرفی