بر احوال نابوده علمش بصیر
به اسرار ناگفته لطفش خبیر [سعدی]
سعدی در اینجا نکته‌ای می‌گوید که مربوط به علم کلام است.
از صفاتی که در قران برای خداوند آمده یکی بصیر و دیگری سمیع است. می‌شنود و می‌بیند.
از قدیم اختلافی میان متکلمان و مفسران بود که خداوند چگونه می‌بیند و چگونه می‌شنود در حالی که چشم و گوش ندارد. می‌گفتند دیدن وشنیدن خداوند به معنای عالم بودن اوست. یعنی خداوند عالم به مبصرات و مصنوعات است.
سروش، شرح بوستان سعدی، جلسه دوم، دقیقه ۲۷:۲۶، برداشت آزاد
سعدی در اینجا نکته‌ای می‌گوید که مربوط به علم کلام است.
از صفاتی که در قران برای خداوند آمده یکی بصیر و دیگری سمیع است. می‌شنود و می‌بیند.
از قدیم اختلافی میان متکلمان و مفسران بود که خداوند چگونه می‌بیند و چگونه می‌شنود در حالی که چشم و گوش ندارد. می‌گفتند دیدن وشنیدن خداوند به معنای عالم بودن اوست. یعنی خداوند عالم به مبصرات و مصنوعات است.
سروش، شرح بوستان سعدی، جلسه دوم، دقیقه ۲۷:۲۶، برداشت آزاد
+نوشته شده در جمعه ۱۷ دی ۱۴۰۰ ساعت ۷:۱۳ ب.ظ توسط اشرفی