قاعده اماله
اِماله به معنی میل دادن، خم کردن و برگرداندن است. در قاعده اِماله، کلمه‌ای را به صورت اصلی می‌نویسند و آن را با کلمه‌ای دیگر قافیه می‌کنند. مثلا در بیت زیر، امام را باید امیم خواند.
تا به جای او شناسیمش امام[امیم]/ دست و دامن را به دست او دهیم [۶۶۹]
در بیت زیر، مری همان مِراء است که امال شده، به معنی ستیز و جدال
موشکی در کف، مهارِ اُشتری/ در رُبود و شد روان او از مِری [۳۴۳۷]
در بیت زیر، خور را خر می‌خوانیم
نگون کرده ایشان سر از بهر خور/ تو آری به عزت خورش پیش سر [سعدی]
تا به جای او شناسیمش امام[امیم]/ دست و دامن را به دست او دهیم [۶۶۹]
در بیت زیر، مری همان مِراء است که امال شده، به معنی ستیز و جدال
موشکی در کف، مهارِ اُشتری/ در رُبود و شد روان او از مِری [۳۴۳۷]
در بیت زیر، خور را خر می‌خوانیم
نگون کرده ایشان سر از بهر خور/ تو آری به عزت خورش پیش سر [سعدی]
+نوشته شده در جمعه ۶ اسفند ۱۴۰۰ ساعت ۵:۵۴ ب.ظ توسط اشرفی