اقبل ارضا سار فیها جمالها
بیشتر اوقات وقتی به زیارت حضرت معصومه(س) می‌روم، در و دیوار را می‌بوسم و این شعر را می‌خوانم:
اُقبِّلُ ارضاً سارَ فیها جِمالُها/ فکَیفَ بِدارٍ دارَ فیها جَمالُها
زمینی را می‌بوسم که شترانش در آنجا عبور کرده‌اند؛ تا چه‌رسد به خانه‌ای که جمالش در آنجا ظهور کرده است! [اینجا]
ظاهرا شعر از مجنون است.
روایت ضریح حضرت معصومه
اُقبِّلُ ارضاً سارَ فیها جِمالُها/ فکَیفَ بِدارٍ دارَ فیها جَمالُها
زمینی را می‌بوسم که شترانش در آنجا عبور کرده‌اند؛ تا چه‌رسد به خانه‌ای که جمالش در آنجا ظهور کرده است! [اینجا]
ظاهرا شعر از مجنون است.
روایت ضریح حضرت معصومه
+نوشته شده در جمعه ۲۱ مهر ۱۴۰۲ ساعت ۳:۸ ب.ظ توسط اشرفی