شب قدر نه به خاطر شهادت است نه نزول قرآن
وقتی ارتباط ملکوتی میان یک موجود زمینی با آسمان برقرار می شود، آن هنگام وقت مبارک است. شب قدر نه به‌خاطر شهادت امیرالمؤمنین شب قدر است، نه به‌خاطر نزول قرآن؛ بلکه مقارنتی اتفاقی است. اتفاقاتی در عالم بالا می‌افتد که تجلیاتی در عالم پایین دارد. عالم پایین یعنی جهانی که ما در آن زندگی میکنیم، و چون عالمِ زمانی است، لذا اتفاقاتی که در آن رخ می‌دهد گذرا است ولی در اتفاقات آسمانی زمان دخالت ندارد. نخستین آیات قرآن در یکی از شب‌های ماه رمضان نازل شد و خداوند آن شب را قدر نامید. این حادثه از آن حیث که زمینی و زمانی است گذشته است. چون هم پیامبر خدا رحلت کرده و هم آن احوالی که بر ایشان گذشت اکنون حاضر نیست. اما آن حادثه یک چهرۀ آسمانی هم دارد که زمان موجب فانی شدن آن نیست. به همین دلیل شب قدر پایدار است. محی الدین ابن عربی گفته است: شب قدر در همۀ سال گردان است و من آن را در غیر رمضان هم دیده ام. وقتی انسان به درجه‌ای از استعداد فیض‌گیری رسید، وقتش قدر می‌شود. پیامبر هم نخستین قدرش در ماه رمضان بود اما این مانعی ندارد که در اوقات دیگر نیز قدر حاصل شود.
سروش، حدیث بندگی و دلبردگی، توبه، صفحه ۵۷، برداشت آزاد
سروش، حدیث بندگی و دلبردگی، توبه، صفحه ۵۷، برداشت آزاد
+نوشته شده در یکشنبه ۲۸ فروردین ۱۳۹۰ ساعت ۳:۵۳ ب.ظ توسط اشرفی