نکات

مسلم بن عقیل

مُسْلِم بن عَقیل بن ابی طالب داماد امام علی بود. امام علی عمو و پدر همسرش بود. رقیه دخترعمو و همسرش بود. امام حسین پسرعمویش بود. مسلم سفیر امام حسین در کوفه بود. با نصب عبیدالله به حکومت کوفه، مردم از اطاف مسلم پراکنده شدند.
آغاز حرکت و گرفتاری در راه
مسلم بن عقیل در ۱۵ رمضان سال ۶۰ قمری از مکه خارج شد. ابتدا به مدینه رفت و از آنجا همراه با دو راهنما، از بی‌راهه به سوی کوفه رهسپار شد که به نظر می‌رسد برای مخفی ماندن حرکتش به کوفه بوده است. آنها در بیابان راه را گم‌کردند و دچار بی‌آبی و تشنگی شدند. در این واقعه دو راهنما درگذشتند و خود مسلم نجات پیدا کرد و خود را به آبادی‌ای رساند و پیکی را نزد امام حسین(ع) فرستاد و واقعه را شرح داد و با اشاره به اینکه این پیش آمد را به فال بد گرفته، از ایشان خواست که او را از ادامه راه منصرف کند اما امام دستور به ادامه راه داد.
مسلم در کوفه
مسلم در ۵ شوال به کوفه رسید و در خانه مختار بن ابی عبید ثقفی و بنابر برخی روایات در خانه مسلم بن عوسجه ساکن شد. شیعیان به محل اقامت مسلم رفت و آمد می‌کردند و مسلم نامه امام حسین(ع) را برای آنها می‌خواند. [اینجا]
+نوشته شده در یکشنبه ۱۳ مهر ۱۳۹۹ ساعت ۱۰:۴ ب.ظ توسط اشرفی  

ارزیابی حدیث السعید سعید...

اشعریان به خصوص فخر رازی این روایت را از دلایل جبری بودن افعال انسان می‌داند. آخوند خراسانی آن را از دلایل ذاتی بودن سعادت و شقاوت انسان قلمداد کرده‌اند. به باور بسیاری از محدثان شیعه و سنی و برخی فیلسوفان، مدلول این حدیث، همان مفاد آیات و روایات دلالت کننده بر قضا و قدر الهی است و به اعتقاد برخی مانند شیخ طوسی و ضیاء الدین عراقی و آیه الله بروجردی، مفاد این حدیث، همان مدلول آیات و روایاتی است که بر تعلق گرفتن علم ازلی حق تعالی به کلیه امور از جمله سعادت و شقاوت و سرنوشت انسان تأکید دارند. بر اساس یافته‌های این پژوهش، دیدگاه نخست، مردود، دیدگاه دوم غیر قابل دفاع، دیدگاه سوم، صحیح ولی قابل جمع با دیدگاه چهارم است که دلایل و شواهد بیشتری بر درستی آن یافت می‌شود. [اینجا]
سعادت و شقاوت ارثی است
اطاعت و مخالفت در آل یاسین
+نوشته شده در یکشنبه ۱۳ مهر ۱۳۹۹ ساعت ۹:۴۸ ب.ظ توسط اشرفی