ثم ضرب بيده على لحيته
امیرالمؤمنین علیه السلام در مسجد کوفه خطبه می‌خواند. تعدادی از یارانش در جنگ صفین شهید شده‌اند. حضرت می‌فرماید: کجايند برادرانم؟ کجاست عمار بن ياسر؟ کجاست ذو الشّهادتين؟ کجاست ابن تَيِّهان؟ آنگاه دست به محاسن شریف خود می‌زند و ممتد گریه می‌کند. این همان روایتی است که در ترجمه‌اش گفته‌اند: علی سیلی به صورت خود می‌زد!!
ثُمَّ ضَرَبَ بِيَدِهِ عَلى لِحْيَتِهِ الشَّريفَةِ الْکَريمَةِ، فَأَطالَ الْبُکاءَ [خطبه ۱۸۲]
ثُمَّ ضَرَبَ بِيَدِهِ عَلى لِحْيَتِهِ الشَّريفَةِ الْکَريمَةِ، فَأَطالَ الْبُکاءَ [خطبه ۱۸۲]
برچسب‌ها: پادکست
+نوشته شده در شنبه ۲۹ شهریور ۱۴۰۴ ساعت ۶:۴۱ ب.ظ توسط اشرفی