اگر خنده است، خدا می‌خنداند؛ اگر گریه است، خدا می‌گریاند. خدا می‌خنداند و می‌گریاند، تا بندگانش را به کمال برساند. خدایا اگر این خنده و گریه از طرف توست، چرا من بی‌تابی می‌کنم؟ بی‌تابی‌هایم را ببخش... خنده از لطفت حكايت مى‌كند/گريه از قهرت شكايت مى‌كند اين دو پيغام مخالف در جهان/از يكى دلبر روايت مى‌كند وَ أَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَ أَبْكَى (نجم ۴۳)
امروز به روایتی که در پست قبل نوشتم فکر کردم و دوساعت خوابیدم. ثم ضرب بيده على لحيته! خواب دیدم در کلاس درس خارج امام خمینی شرکت کرده‌ام. خدا رحمتش کند. امام روایت را خواند اما ترجمه نکرد. رفقا خواستند ترجمه کند. امام تأمل کرد و چیزی نگفت.برچسب‌ها: خواب
+نوشته شده در یکشنبه ۳۰ شهریور ۱۴۰۴ ساعت ۴:۳۰ ب.ظ توسط اشرفی
امیرالمؤمنین علیه السلام در مسجد کوفه خطبه می‌خواند. تعدادی از یارانش در جنگ صفین شهید شده‌اند. حضرت می‌فرماید: کجايند برادرانم؟ کجاست عمار بن ياسر؟ کجاست ذو الشّهادتين؟ کجاست ابن تَيِّهان؟ آنگاه دست به محاسن شریف خود می‌زند و ممتد گریه می‌کند. این همان روایتی است که در ترجمه‌اش گفته‌اند: علی سیلی به صورت خود می‌زد!! ثُمَّ ضَرَبَ بِيَدِهِ عَلى لِحْيَتِهِ الشَّريفَةِ الْکَريمَةِ، فَأَطالَ الْبُکاءَ [خطبه ۱۸۲]
حضرت موسی علی نبینا و آله و علیه السلام وقتی از کوه طور بازگشت دید قومش گوساله پرست شده‌اند. به جای اینکه قومش را سرزنش کند برادرش هارون را سرزنش کرد. چون سرزنش زیبندۀ کسی است که انسان یقین به دوستی او داشته باشد. با کسی که دوستی برنمی‌تابد چه سرزنشی؟ امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: سرزنش مایۀ دوستی است اما نادان را سرزنش نکنید که دشمنتان می‌شود!! عتاب یار پری‌چهره عاشقانه بکش که یک کرشمه تلافی صد جفا بکند وَ لَمَّا رَجَعَ مُوسى إِلى قَوْمِهِ غَضْبانَ أَسِفاً قالَ بِئْسَما خَلَفْتُمُونِي مِنْ بَعْدِي أَعَجِلْتُمْ أَمْرَ رَبِّكُمْ وَ أَلْقَى الْأَلْواحَ وَ أَخَذَ بِرَأْسِ أَخِيهِ يَجُرُّهُ إِلَيْهِ...(اعراف ۱۵۰)
خواجه نصیرالدین طوسی مطالعه می‌کرد تا جواب مسئله را پیدا کند. وقتی به جواب می‌رسید چنان به وجد می‌آمد که می‌گفت: این الملوک و ابناء الملوک؟ پادشاهان کجایند؟ شاهزادگان کجایند؟ تا ببینند من چه لذتی می‌برم! سید محمد باقر حجت الاسلام شب عروسی حجله را فراموش کرد تا اذان صبح مطالعه کرد. عروس ناراحت شد خیال کرد آقا او را نمی‌خواهد. سید قسم خورد والله در مطالعه غرق شدم!!! به چه کار آیدت ز گل طبقی از گلستان من ببر ورقی امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: اَلْكُتُبُ بَساتينُ الْعُلَماءِ [غُرَرُ الحِکَم]
همه‌جور می‌توان زندگی کرد. باسواد می‌توان زندگی کرد، بی‌سواد هم می‌توان زندگی کرد. انسان می‌تواند در طول عمرش حتی یک جلد کتاب هم نخواند. بخواند یا نخواند، زندگی می‌گذرد. یکی سر در کتابخانه دارد تا با جستجو در کتاب‌ها صاحب این عالم را پیدا کند و در مقابلش سجده کند، یکی سر در سطل زباله دارد تا از درون آن ته‌مانده‌ای پیدا کند و بخورد. آیا این دو با هم برابرند؟ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ (زمر ۹)
نفرین نکن علی جان! کوفیان دستشان نرسید تا دامنت را بگیرند. چنان اوج گرفتی که از دیده‌ها دور شدی! تو در آسمان و مردم در زمین! برای مردمی که الفبای منطق را نمی‌دانند عرفان می‌گویی؟ یادم آمد قصۀ اهل سبا! به پیغمبرشان می‌گفتند: ما به لهو و لاغ عادت کرده‌ایم. توان شنیدن سخنان شما را نداریم. می‌گفتند: ما مثل طوطی نقل و شکر شاد بودیم؛ اکنون با سخنان شما افسرده شدیم. می‌گفتند: طوطی نقل و شکر بودیم ما مرغ مرگ‌اندیش گشتیم از شما علی جان! رهایشان کن تا آبرویت را نبرده‌اند. این مردمی که من می‌شناسم به زمینت می‌زنند. رها کن چنان‌که پیامبران کردند. بگذار در زندگی روزمرۀ خود بمانند. وَ إِنْ تُكَذِّبُوا فَقَدْ كَذَّبَ أُمَمٌ مِنْ قَبْلِكُمْ وَ ما عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلاغُ الْمُبِينُ (عنکبوت ۱۸)
سید حسین اسیر بود. قوی هیکل، ورزشکار، بذله‌گو، شوخ و قهقه‌زن! چنان می‌خندید که صدای خنده‌اش از دور شنیده می‌شد. تا اینکه صلیب سرخ نامه‌ای برایش آورد. در نامه نوشته بودند همسرت از دنیا رفت. سید حسین زمین خورد و از غصه خاموش شد. وقتی به ایران بازگشت ناگهان همسرش را دید که از شوق گریه می‌کرد. معلوم شد آن خبر دروغ را منافقین زیر نامه‌اش نوشته‌اند تا او را بشکنند. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ جَاءَكُمْ فَاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَيَّنُوا... (حجرات ۹)
خدا عذاب عهدشکنان را زیاد کند. اگر از اول همراه امام نمی‌شدند حضرت هم به فکر تشکیل حکومت اسلامی نمی‌افتاد. سال‌ها سرمایه‌های نظام را خوردند. تمام که شد بی‌غیرتانه پیمان شکستند و شکسته‌هایش را گردن امام انداختند. از امام که سهل است اگر از خدا هم برگردند ضرری به او نمی‌رسد. با امام بودن سعادت می‌خواهد. ... مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَ يُحِبُّونَهُ... (مائده ۵۴)
کفار نه از معجزه و استدلالى كه پيش روى آنهاست درس می‌گیرند نه از گذشتگانشان عبرت مى‌گيرند. همیشه در بن‌بست قرار دارند. ابوجهل مى‌گفت: اگر محمد را ببینم او را می‌کشم. مردم قریش پیغمبر را می‌دیدند. به ابوجهل می‌گفتند: این محمد است. ابوجهل مى‌گفت: من نمی‌بینم. خداوند می‌فرماید: پیش رویشان سدی قرار دادیم و پشت سرشان سدی تا چیزی را نبینند. وَ جَعَلْنا مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَ مِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْناهُمْ فَهُمْ لا يُبْصِرُونَ (یس ۹)
قبل از فتح مکه اسلام ضعیف بود و دشمن زیاد داشت به همین علت انفاق و جهاد کار سختی بود اما بعد از فتح مکه اسلام قوی شد. حالا دیگر مسلمان شدن و انفاق کردن و جهاد کردن کار سختی نبود. خداوند می‌فرماید کسانی که قبل از فتح مکه انفاق کردند و جهاد کردند، برترند. ...لَا يَسْتَوِي مِنْكُمْ مَنْ أَنْفَقَ مِنْ قَبْلِ الْفَتْحِ وَ قَاتَلَ ۚ أُولَٰئِكَ أَعْظَمُ دَرَجَةً مِنَ الَّذِينَ أَنْفَقُوا مِنْ بَعْدُ وَ قَاتَلُوا ۚ ... (حدید ۱۰)
هر مصیبتی که به سرتان می‌آید خودتان می‌آورید. این آیه را یزید در مجلس کوفه برای امام سجاد خواند تا حضرت را سرزنش کند. امام سجاد علیه السلام فرمود: این آیه در بارۀ ما نیست. خداوند در بارۀ ما می‌فرماید: آنچه به شما می‌رسد تقدیر خداست. برای از دست دادنش ناراحت نشوید و برای به‌دست آوردنش شادمان نگردید. مَا أَصَابَ مِنْ مُصِيبَةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لَا فِي أَنْفُسِكُمْ إِلَّا فِي كِتَابٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَبْرَأَهَا... (حدید ۲۲) لِكَيْلَا تَأْسَوْا عَلَىٰ مَا فَاتَكُمْ وَ لَاتَفْرَحُوا بِمَا آتَاكُمْ... (حدید ۲۳)
این آیه در بارۀ دو قبیلۀ اوس و خزرج نازل شد که صدسال با هم دشمنی داشتند. با ظهور اسلام مسلمان شدند و الفت بینشان برقرار شد. متحد کردن قبایل عرب چنان دشوار بود که ابن خلدون در مقدمۀ کتاب تاریخش می‌گوید: پیغمبر دوتا معجزه بیشتر نداشت. یکی قرآن، یکی متحد کردن اقوام عرب! وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعاً وَ لاتَفَرَّقُوا وَ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَ كُنْتُمْ عَلَىٰ شَفَا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَكُمْ مِنْهَا ... (آل عمران ۱۰۳)
امام جعفر صادق فرزند امام محمد باقر است. صداقت پیشه کرد، امام جعفر صادق شد. جعفر کذاب فرزند امام هادی علیه السلام است. پس از شهادت برادرش امام حسن عسکری به دروغ ادعای امامت کرد، جعفر کذاب شد. کس ندیدم گم شود از ره راست
صلی الله علیه و آله و سلّم میلاد پیامبر ارهاصات پیامبر را تداعی می‌کند. ارهاص حضرت موسی نجات از دریا بود. ارهاص حضرت عیسی سخن گفتن در گهواره بود. در ارهاصات پیغمبر کنگِره‌‌های طاق کسری می‌شکند و آتشکدۀ هزار سالۀ فارس خاموش می‌شود تا مردم برای پذیرش ادعای نبوت آماده شوند. یا رسول الله! توحید بر ما عرضه کن تا بشکنیم اصنام را
خداوند برای قوم موسی غذای پاکیزۀ منّ و سلوی فرستاد تا بخورند اما این قوم یهود گفتند ما سبزی و خیار و سیر و عدس و پیاز می‌خواهیم. در میان قوم موسی چند کس بی‌ادب گفتند کو سیر و عدس خداوند عذابشان کرد و ذلیل شدند. خدایا بر عذابشان بیفزا که پیغمبر فرمود هیچ جمعیتی به اندازۀ یهودی‌ها اذیتم نکردند. وَ اِذْ قُلْتُمْ يا مُوسى لَنْ نَصْبِرَ عَلى طَعامٍ واحِدٍ فَادْعُ لَنا رَبَّكَ يُخْرِجْ لَنا مِمّا تُنْبِتُ الْاَرْضُ مِنْ بَقْلِها وَ قِثّائِها وَ فُومِها وَ عَدَسِها وَ بَصَلِها... (بقره ۶۱)
یکی از آیاتی که در اسارت آرامم می‌کرد این بود که خداوند می‌فرماید: اگر مؤمنید سستی نکید و اندوهگین نباشید که شما برترید. وَ لَاتَهِنُواْ وَ لَاتَحۡزَنُواْ وَ أَنتُمُ ٱلۡأَعۡلَوۡنَ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ در نشانه‌های مؤمنین می‌فرماید: کسانی هستند که به خدا و رسولش ایمان آوردند، در ایمانشان شک نکردند و با مال و جان در راه خدا جهاد کردند. اینجا بود که احساس می‌کردم خدا با ما حرف می‌زند. هم ایمان آوردیم هم جهاد کردیم. چرا سستی کنیم و اندوهگین باشیم؟ إِنَّمَا ٱلۡمُؤۡمِنُونَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱللهِ وَ رَسُولِهِۦ ثُمَّ لَمۡ يَرۡتَابُواْ وَ جَٰهَدُواْ بِأَمۡوَٰلِهِمۡ وَ أَنفُسِهِمۡ فِي سَبِيلِ ٱللهِ ...
مردم این روزگار سخت از مکافات می‌ترسند. به همین دلیل وقتی با آن مواجه می‌شوند انکار می‌کنند. نه زلزله، نه سیل، نه بیماری، نه مرگ و میر، نه آتش‌سوزی، هیچ‌کدام را مکافات نمی‌دانند با اینکه ممکن است انسان به مجازاتی مانند نیش یک زنبور مبتلا شود. مرحوم محمدتقی بهلول گنابادی در کتاب خاطرات سیاسی‌اش می‌نویسد: همسرم از دنیا رفت. در مسجد اعلام کردم، مردم! همسرم به رحمت خدا رفته است. من آمادگی دارم از بچه‌هایی که مادرشان در مزرعه کار می‌کنند نگه‌داری کنم. مدتی به این کار مشغول بودم. روزی زنی فرزندش را آورد تا نگه‌دارم. چون خسته بودم، قبول نکردم. او رفت و من خوابیدم. ناگهان با نیش زنبور از خواب پریدم. فهمیدم مجازات است. در جستجوی آن زن رفتم و فرزندش گرفتم. این جهان کوه است و فعل ما ندا سوی ما آید نداها را صدا
یهودیان قدر خدا را ندانستند. وَ مَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ به پیغمبر می‌گفتند اصلا خدا چیزی بر ما نازل نکرده است. خداوند به پیغمبر فرمود به آن‌ها بگو تورات را چه کسی بر موسی نازل کرد؟ توراتی که به شما و پدرانتان آموخت آنچه نمی‌دانستید. پیغمبرم! بیش از این با آن‌ها احتجاج نکن؛ بگو تورات را خدا فرستاد و رهایشان کن تا در باطل خود فرو روند. قُلِ اللهُ ۖ ثُمَّ ذَرْهُمْ فِي خَوْضِهِمْ يَلْعَبُونَ (انعام ۹۱)
زره امام در کوفه گم می‌شود. آن را در دست مردی ذمّی می‌بیند. مسیحی یا یهودی! حضرت شکایت می‌کند اما شاهد ندارد. قاضی به نفع مرد ذمی حکم می‌کند. وجدان مرد بیدار می‌شود. می‌گوید: این زره علی‌بن ابیطالب است که در صِفّین از دست مبارکش افتاد. اسلام می‌آورد و امام زره را به او می‌بخشد. علی جان وجدان‌های خفته را بیدار کن! الکامل فی التاریخ، ابن عثیر، جلد ۳، صفحه ۴۰۳، برداشت آزاد [اینجا]
+نوشته شده در جمعه ۷ شهریور ۱۴۰۴ ساعت ۲:۲۱ ق.ظ توسط اشرفی
به سن بلوغ سن تکلیف می‌گوییم تا بالغ متوجه تکلیف خود شود. کسانی به غلط گفته‌اند به جای سن تکلیف بگوییم سن حقوق! چون بالغ به سنی رسیده است که باید حقوقش را مطالبه کند. اما مرحوم حاج میرزا جواد آقای ملكی تبریزی در كتاب شریف المراقبات می‌فرمایند بالغ به سن تشریف رسیده‌اند. روزه تکلیف نیست تشریف است. وقتی می‌گوییم سن حقوق، یعنی طلبکار و ناسازگار و جنجالی اما وقتی می‌گوییم سن تشریف، یعنی عزیز و محترم و مکرم! الصّوم لیس تكلیفاً بل تشریف
امیرالمؤمنین علی علیه السلام با کلماتی آتشین خطبۀ شِقشِقیَّة می‌خواند و از خلفای سه‌گانه شکایت می‌کرد. ناگهان فردی سؤال نامربوطی پرسید تا سخن امام را قطع کند. امام به آرامی به او پاسخ داد و خاموش ماند. ابن عباس عرض کرد علی جان بخوان! فرمود آتشی بود که از دل زبانه کشید و فرو نشست. تِلْكَ شِقْشِقَةٌ هَدَرَتْ ثُمَّ قَرَّتْ
طلبۀ باشرفش بر روی میلیاردها موقوفه و کنار میلیون‌ها پول دین، گرسنه زندگی می‌کند. به عشق اینکه فرهنگ امام صادق را نگه دارد، زندگی‌ای را برگزیده است که باید جوانی‌اش را در حجره‌های تنگ و مرطوب بپوساند و پیری‌اش را قربانی پارسایی‌اش کند. آنگاه ایمانش را عوام‌فریبان به بازی بگیرند و عملش را عوام تشخیص دهند. مصیبت از این بالاتر؟ مراجعه کنید به کویر دکتر علی شریعتی بخش توتم پرستی
اگر می‌خواهید راحت زندگی کنید، اولیای خدا را پیدا کنید. اگر می‌خواهید درست زندگی کنید، اولیای خدا را پیدا کنید. اگر می‌خواهید با خدا زندگی کنید، اولیای خدا را پیدا کنید. هر که خواهد هم‌نشینی با خدا تا نشیند در حضور اولیاء و حسُن اولئک رفیقا (نساء ۶۹)
هارون الرشید در سناباد به هلاکت رسید. فرزندش مامون علیهما اللعنة و العذاب خواست امام رضا را پایین پای پدرش به خاک بسپارد. اما بر اثر جریان‌های خارق العاده‌ای که اتفاق افتاد امام بالاسر پدرش به خاک آرمید. به همین دلیل قبر امام دقیقا زیر گنبد قرار ندارد. السلام عليك ايها الامام الغريب